W ubiegłym tygodniu spotkaliśmy się w Mauzoleum Piastów Śląskich, dokąd zaprosiliśmy uczniów, nauczycieli i wychowanki na listopadowy koncert pt. „Zaduszki muzyczne”. Mauzoleum jest miejscem wyjątkowym – niby zdajemy sobie z tego sprawę, ale wielu z nas zbytnio „opatrzyło się” z tym wyjątkowym miejscem. Kończy się listopad – pomyśleliśmy, że warto zwrócić uwagę na to szczególne, historyczne miejsce. Informacje zebrała dla nas nieoceniona s. dr Daria Klich.

Mauzoleum Piastów wrocławskich

Do czasów II wojny światowej trzy mauzolea po książęcej dynastii Piastów, następującyh w kościołach: św. Wincentego (dawniej św. Jakuba), św. Krzyża i w kościele św. Klary z kaplicą św. Jadwigi, czyli „naszym”. Po wojnie istnieje tylko jedno.

Mieszczące się w naszym budynku kościół św. Klary i klasztor, wybudowane pierwotnie dla klarysek, powstały w roku 1257 jako fundacja księcia wrocławskiego Henryka II Pobożnego i jego żony księżnej Anny, którzy pragnęli w ten sposób zapewnić sobie regularną modlitwę wstawienniczą osób poświęconych Bogu.

Wkrótce dobudowano od strony południowej bliźniaczą kaplicę  św. Jadwigi (obecny nasz kościół). W 1265 roku pochowano tu fundatorkę klasztoru księżną Annę. Klaryski otaczały ją czcią, uważały ją za świętą i starały się o jej kult. Po Annie pochowano tu jej potomków i członków rodu piastowskiego. W ten sposób kaplica stała się mauzoleum, czego świadectwem są liczne płyty i pomniki nagrobne. Ponieważ w ciągu pierwszych wieków istnienia klasztoru wszystkie niemal przeorysze były córkami książęcymi, ich groby uczyniły z kaplicy św. Jadwigi mauzoleum rodu książąt piastowskich nie tylko linii wrocławskiej, ale też wielkopolskiej, legnicko-brzeskiej.

Od 1811 r. klasztor objęły urszulanki, które już od 1687 roku prowadziły we Wrocławiu szkołę dla dziewcząt.

Pod koniec II wojny światowej obydwa kościoły zostały zbombardowane. Przetrwały tylko ich mury obwodowe. Restauracja wnętrza postępowała powoli, wiele lat w miarę zdobywania funduszy. Dopiero w latach 1957-58 odremontowano więźbę i pokrycie dachu. Następnie w latach 1968-70 przeprowadzono pełną odbudowę obydwu wnętrz. Funkcje liturgiczne przeniesiono do lepiej zachowanej kaplicy św. Jadwigi, a dawny, pierwotny, kościół św. Klary zamieniono na Mauzoleum, gdzie zostały wyeksponowane, odzyskane spod posadzki płyty i pomniki nagrobne. Sarkofag księcia Henryka VI jest wybitnym dziełem sztuki i jako główny eksponat Mauzoleum znajduje się w centrum wnętrza.

Urszulanki Unii Rzymskiej Prowincji Polskiej, jako sukcesorki historycznej siedziby klarysek i urszulanek niemieckich, świadome są odpowiedzialności za wielkie dziedzictwo kultury i duchowości związane z tym miejscem. Tradycyjnie z wdzięcznością modlą się za fundatorów klasztoru, księcia Henryka Pobożnego i jego żonę księżną Annę. Pamiętają w swych modlitwach o klaryskach, które w tych murach prowadziły pobożne życie poświęcone Bogu, a także o urszulankach niemieckich, które w zmiennych kolejach losu z apostolskim rozmachem rozbudowywały swe szkoły i kształciły tysiące dziewcząt.

Mauzoleum Piastów Śląskich s. Daria Klich (ARTYKUŁ)
Urszulanki wobec dziedzictwa Księżnej Anny Śląskiej s. Daria Klich (ARTYKUŁ)