1.6 C
Wrocław
wtorek, 19.03.2024

Szkoła urszulańska - misja i wizja

Program wychowawczy naszej szkoły opiera się na wskazaniach Św. Anieli Merici, świętej epoki renesansu, reformatorki Kościoła. Św. Aniela wskazuje na Miłość jako podstawę wszelkiego działania - miłość Boga i człowieka.
Hasłem przewodnim wszystkich szkół urszulańskich na całym świecie jest „Serviam”, które oznacza służbę i wyraża istotę wychowania urszulańskiego. Jest to znak współpracy z Bożą łaską i zaangażowanego życia chrześcijańskiego. Wyraża się poprzez służbę Bogu, Kościołowi, Ojczyźnie, rodzinie i środowisku, w którym się żyje. Służba ta jest rozumiana jako czynne wyznawanie wiary, rozwijanie postawy dyspozycyjności i służby oraz uformowanie ludzi prawych, wierzących i zaangażowanych w życie Kościoła i życie społeczne.

Szkoła realizuje wartości katolickie i działa na zasadzie wspólnoty, w której wszyscy (uczniowie, rodzice, nauczyciele, pracownicy szkoły) czują się w równym stopniu odpowiedzialni za jej kształt i funkcjonowanie.
Głównym celem szkoły jest, według myśli św. Anieli Merici, troska o kształtowanie i wspieranie każdego ucznia we wszechstronnym i jak najpełniejszym rozwoju osobowości z uwzględnieniem jego indywidualnych zainteresowań i predyspozycji, tak by wychować go na człowieka zaangażowanego, twórczego, odpowiedzialnego, świadomego swojego miejsca w rodzinie, w Kościele, w środowisku lokalnym, w Ojczyźnie i w świecie.

Misja szkoły wyznacza kierunek jej działania i wyraża się w następujących założeniach:

  • szkoła jest katolicka, oparta o chrześcijański system wartości, a praca jej ucznia i nauczyciela odbywa się w duchu Ewangelii i w oparciu o zasady wychowawcze proponowane przez św. Anielę Merici i zgodnie z zasadami SERVIAM,
  • proces wychowawczy w szkole opiera się na osobowej relacji nauczyciela i ucznia oraz na świadectwie życia dawanym wychowankom przez nauczycieli – wychowawców, gdzie wzorem osobowym jest Jezus Chrystus,
  • szkoła kształtuje wychowanka w rozumnej wierze, to znaczy szkoła stara się rozpoznawać na bieżąco znaki czasu, idąc z postępem cywilizacji przy zachowaniu wartości chrześcijańskich,
  • szkoła posiada wysoko wykwalifikowaną kadrę pedagogiczną, która nieustannie się dokształca i doskonali, a jej nauczyciele są świadkami wiary,
  • szkoła jest dostępna dla wszystkich uczniów i stwarza uczniom optymalne warunki do harmonijnego rozwoju, pomagając każdemu mu rozwijać talenty i zdolności,
  • szkoła stwarza bezpieczne warunki pobytu ucznia na terenie szkoły, a także w trakcie zajęć organizowanych poza szkołą,
  • szkoła organizuje pomoc wychowankom potrzebującym i ich rodzinom,
  • szkoła kształtuje u wychowanków zachowania i postawy sprzyjające zdrowiu,
  • szkoła dba o podnoszenie jakości pracy we wszystkich obszarach, dbając o współpracę wszystkich swoich podmiotów,
  • oferuje wysoki poziom kształcenia i wychowania, skoncentrowanego na osobie, aby rozwijać indywidualne możliwości,
  • szkoła współpracuje ze środowiskiem lokalnym, szkołami katolickimi, strukturami Kościoła Katolickiego.

PRZYRZECZENIE SZTANDAROWE

W obliczu Twoim o Panie i przed wszystkimi tu obecnymi, przyrzekamy na sztandar nasz święty, że wiary świętej katolickiej do końca życia nie odstąpimy, że Ojczyznę kochać i wiernie służyć Jej będziemy.

Przyrzekamy!

Hymn szkolny

Bóg i Ojczyzna

 1. Bóg i Ojczyzna to nasz cel,
    idziemy naprzód pewną drogą.
    W sztandarze czerwień lśni i biel
    i żadne siły nas nie zmogą.

Ref. Bo z nami Bóg i Pospolita Rzecz,
niech pierzcha wróg i fałsz i słabość precz.
Niech z naszej woli, czynów, myśli, słów
potężna Polska wzrośnie znów.

2. Myśmy najmłodsza kraju straż,
    żołnierze szarej, szkolnej ławy.
    Prawdę zdobywać twarzą w twarz,
    hej, wraz kto młody i ciekawy.

  Ref. Bo z nami Bóg…

Święte patronki

Święta Aniela Merici – zalożycielka Urszulanek

Założycielka urszulanek, św. Aniela Merici urodziła się ok. 1470 r. w Desenzano, miasteczku położonym na południowym krańcu jeziora Garda, otoczonego koroną Alp zamykających Włochy od północy. Kształtowana pięknem przyrody rodzinnego zakątka
i pełną prostoty religijnością domu rodzinnego, Aniela dojrzewała duchowo do wypełnienia zadania, które zostało jej zapowiedziane w mistycznym przeżyciu we wczesnej młodości: miała założyć wspólnotę poświęconych Bogu dziewic.

Żyła w czasach ciekawych i trudnych zarazem. Rozkwitowi sztuki renesansu
i rozwojowi myśli humanistycznej towarzyszyły wojny i związana z nimi nędza ludzka oraz nieład moralny. Reformacja rozerwała jedność chrześcijaństwa. Instytucja Kościoła wymagała pilnej reformy. Aniela Merici  dostrzegła możliwość moralnego i religijnego odrodzenia współczesnego sobie społeczeństwa przez takie wychowanie kobiety, by umiała ona właściwie kształtować rodzinę.

Późno, bo w 1535 r. założyła w Brescii Towarzystwo, któremu za Patronkę dała św. Urszulę. Urszula znana była z popularnej w średniowieczu legendy, która wielokrotnie znajdowała odbicie w twórczości malarskiej. Legenda uczyniła z Urszuli symbol wierności Chrystusowi aż do męczeństwa i patronkę nauczania zasad wiary chrześcijańskiej.

Życie Anieli od wczesnej młodości wypełniała intensywna modlitwa, połączona
z surową ascezą, ale też serdeczne więzi z ludźmi i praca dla nich. Osoby różnego wieku
i pochodzące z rozmaitych grup społecznych garnęły się do niej, bo umiała godzić zwaśnionych, udzielać dobrych rad, pomagała odnajdować drogę do Boga. Znała łacinę
i dużo czytała. Miała niewątpliwie dar rozumienia i tłumaczenia Pisma św., bo nawet teologowie szukali jej rady. Często opuszczała Brescię. Pielgrzymowała do Ziemi Świętej, do Rzymu, do różnych świętych miejsc Italii, jakby w poszukiwaniu możliwości wypełnienia zadania, do którego czuła się powołana.

W myśli św. Anieli przebija się pragnienie reformy Kościoła poprzez powrót do chrześcijaństwa pierwszych wieków. Zarówno Reguła, jak i Testament oraz Rady Anieli Merici, nasycone są autentycznym humanizmem chrześcijańskim, szacunkiem dla osoby ludzkiej, opartym na jej poznaniu i uznaniu wartości. Humanizm przenika proponowane przez Anielę środki wychowawcze: łagodność i ludzkość, działanie perswazją, nie siłą. Dzieło jej, jak napisała: „zakorzenione w podwójnej miłości: Boga i człowieka”, miało w harmonijny sposób łączyć modlitwę i służbę człowiekowi.

Aniela Merici z charakterystycznym dla siebie zaufaniem zostawiła siostry w ich rodzinach, na które miały oddziaływać. Pragnęła, by oddane czynnemu apostolstwu, żyły
w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie, nie wiążąc się jednak ślubami.

Umierając w opinii świętości w Brescii w 1540 r. Aniela zapewniła swoje córki, że będzie zawsze wśród nich, wspierając je swymi modlitwami. Prosząc by „trzymały się drogi starodawnej i zwyczajów ustalonych przez Kościół”, jednocześnie zaleciła ze zdumiewającą otwartością, by stosownie do czasów i potrzeb wprowadzały roztropnie konieczne zmiany.

Św. Urszula – Dziewica i Męczennica z III/IV w.

Według znanej ze średniowiecza legendy Urszulę, córkę chrześcijańskiego króla Brytów, pragnął poślubić syn pogańskiego władcy sąsiedniego kraju. Zatrwożona propozycją – złożyła bowiem ślub czystości, a lękała się odmówić, gdyż potężny sąsiad mógł zemścić się na jej kraju – prosiła Boga o pomoc. Pouczona w widzeniu mistycznym, zapowiadającym jej śmierć męczeńską, wyraziła zgodę na małżeństwo, prosząc jednocześnie o zwłokę na okres trzech lat i stawiając warunek, by książę przyjął chrześcijaństwo, a jej przydzielił
10 towarzyszek ze szlachetnych rodów pogańskich. Każda z nich razem z Urszulą miała otrzymać orszak tysiąca dziewcząt i jedenaście okrętów.

Św. Urszula z Towarzyszkami udała się w pielgrzymkę do Rzymu. Po drodze nauczała dziewczęta prawd wiary. W Rzymie nastąpił ich chrzest, a wielu mieszkańców tego miasta, poruszonych objawieniem o czekającym św. Urszulę chwalebnym męczeństwie, dołączyło się do jej orszaku. Śmierć nastąpiła w drodze powrotnej pod Kolonią, gdzie wszyscy zginęli z rąk oblegających miasto pogańskich Hunów, ponieważ Urszula odmówiła swej ręki Attyli, wodzowi Hunów, zachwyconemu jej pięknością. Barbarzyńcy przerażeni widzeniem wstępujących do nieba męczennic, uciekli spod murów miasta, a wdzięczni za cudowne ocalenie mieszkańcy Kolonii, ze czcią pochowali ciała pomordowanych. Na miejscu męczeństwa wystawili poświęcony im kościół.

Właśnie ten wspomniany w opowieści kościół jest ogniwem łączącym legendę
z historyczną prawdą o męczennicach czczonych w Kolonii pod imieniem św. Urszuli i jej Towarzyszek. Najstarszym świadectwem ich kultu jest zachowany do dziś napis z IV w. wyryty w kamieniu, głoszący, że senator Clematius odbudował dedykowaną „świętym dziewicom” bazylikę, która była wcześniej postawiona na miejscu ich męczeństwa.

Od IX w. kult patronek Kolonii jest dobrze udokumentowany w księgach liturgicznych. Występowały one początkowo w liczbie jedenastu. Jak mogła z niej powstać fantastyczna liczba jedenastu tysięcy? Prawdopodobnie w jednym z rękopisów błędnie odczytano zapis oznaczający 11 dziewic i zaczęto w kalendarzach i księgach mszalnych oraz brewiarzowych notować święto jako dzień „11 tysięcy dziewic”.

W osobie św. Urszuli, która nauczała swoje towarzyszki prawd wiary chrześcijańskiej, widziano patronkę uczonych i młodzieży studenckiej. Oddawały się pod jej opiekę uniwersytety w Paryżu, Coimbrze i Kolonii. Czczona była także w Polsce w środowisku uniwersytetu krakowskiego. Obok św. Barbary uchodziła za patronkę dobrej śmierci.
W Polsce kult św. Urszuli rozprzestrzeniał się już od XI w. Rozpowszechniali go, podobnie jak w całej Europie, zwłaszcza cystersi.

Aniela Merici zakładając w 1535 w Brescii nową wspólnotę, dała jej za patronkę
św. Urszulę. Wraz z nazwą „Compagnia di sant’ Orsola” (Towarzystwo św. Urszuli) założycielka przekazała swemu dziełu zadanie nauczania chrześcijańskich prawd wiary oraz wierności Chrystusowi aż do męczeństwa.

s. Urszula Borkowska OSU

Św. Aniela Merici zakładając w Bresci nową wspólnotę dała jej za patronkę św. Urszulę i od jej imienia pochodzi nazwa urszulańskiego zakonu.

Św. Urszula jest patronką uczonych i młodzieży studenckiej.

Co w świętej Urszuli było takiego, co może nas zastanowić, a nawet zachwycić?

Urszula była kobietą, która złamała schematy świata, w którym żyła.

– św. Urszula była księżniczką, z wielkimi bogactwami i tym wszystkim co bycie bogatym za sobą pociąga, do tego wszystkiego co miała, była jeszcze bardzo piękna, wielu zamożnych mężczyzn ubiegało się o jej rękę

– w świecie, w którym żyła Urszula wszystko było wcześniej ustalone, zaplanowane, również to, że taka piękna i bogata kobieta miała wyjść za mąż za pięknego i bogatego mężczyznę

– Urszula łamie ten schemat, decyduje się na pozostanie w stanie dziewictwa
i wybiera bezżeństwo ze względu na miłość do Jezusa Chrystusa. Ta decyzja wymagała od niej dużej odwagi.

Św. Urszula może być dla nas wsparciem w szukaniu tego bogactwa, które nigdy nie przemija. Ona odkryła ten skarb, dla którego była gotowa zostawić to wszystko, co miała

Urszula była kobietą mądrą i twórczą, która potrafiła znaleźć wyjście
z trudnej sytuacji.

– kiedy książę z sąsiedniego kraju poprosił o jej rękę znalazła się w bardzo kłopotliwej sytuacji, miała złożony ślub czystości z jednej strony, z drugiej zaś bała się odmówić, żeby potężny sąsiad nie zemścił się na jej kraju. Znajduje wyjście z sytuacji:

– wyraziła zgodę na małżeństwo, prosząc jednocześnie o zwłokę na okres trzech lat i stawiając warunek, by książę przyjął chrześcijaństwo, a jej przydzielił 10 towarzyszek ze szlachetnych rodów pogańskich. Każda z nich razem z Urszulą miała otrzymać orszak tysiąca dziewcząt i okręty.

Św. Urszula może nas wspierać w szukaniu właściwych rozwiązań trudnych problemów

Urszula była kobietą wytrwałą w dążeniu do celu i wierną Bogu aż do śmierci.

– jak duża musiała być w Urszuli wewnętrzna siła, która sprawiła, że wiele innych dziewcząt pociągnęła za sobą do Boga, pokazała im szersze horyzonty, pokazała im że istnieje inny, piękny, wewnętrzny świat. Urszula wygrała swoje życie. Jest ciekawe, że imię URSZULA z j. łacińskiego to URSULA, jest to anagram słowa – LAURUS, a LAURUS kojarzy się z wieńcem laurowym, który symbolizuje nagrodę zwycięstwa w równej walce, ozdabiano nim głowy zwycięzców.
Z czasem stał się symbolem nie tylko zwycięstwa, ale wybitnych osiągnięć we wszelkich dziedzinach życia.

Wraz z patronatem św. Urszuli otrzymaliśmy zadanie wierności Bogu do końca, jeśli będzie trzeba to aż do męczeństwa. Wspierajmy się nawzajem, byśmy pozostali wierni Bogu i danemu słowu, bez względu na okoliczności, w których w życiu się znajdziemy.

s. Zuzanna Filipczak